Mam

Omdat Caro geen zin meer heeft om te schrijven en iedereen vraagt hoe het gaat hier mijn verslag.

Na een voorspoedige reis, Amsterdam- Bangkok, Bangkok-Chiang mai. Stond Caro ons op te wachten met Tuan en Buacom van de Homestay, we voelden ons echt weer welkom.
Het was een uur rijden en de eerste tussen stop was de supermarkt. Daarna zijn we gaan eten in een heel groot en heel druk Thais restaurant. 
Aan onze tafel kwamen wel 6 serveersters. De kaart was Thais want hier komen geen touristen ( farang zoals ze in Thailand zeggen) dus vroegen we Tuan om voor ons te bestellen......eindelijk weer echt Thais eten...heerlijk.
Om 9uur kwamen we aan bij de Homestay.
We hebben even zitten kletsen, wat gedronken, nog even samen van de rust, de geur en de sterren genoten op onze veranda en toen lekker naar bed in ons primitieve huisje.
S'morgens wakker geworden en dan even stil zijn als je buiten komt, wat is het daar mooi,  en stil, midden in de vallei.
Na een douche ( klein straaltje water naast de wc) op weg naar de olifanten met de mahouts ( olifant verzorgers) iedere mahout heeft een eigen olifant die hij van jongs af aan verzorgd en bevelen  leert, zoals lopen, stoppen, opzij, liggen, zitten, ect.
Bij de rivier aangekomen hoorde we al kling kling, de houten bellen om de nek van de olifanten.
We voerden ze bananen, en wee als je er een achter houd of in je zak steekt om te bewaren voor later als je op de fant rijd....dan worden ze heel brutaal en moet je ze echt weg duwen ( ja dat kan, al zijn ze nog zo groot en staan ze met z'n 6en tegen je te duwen, dan geef je ze  bevelen en duw je ze weg tegen de sluf ) ti's in het begin even slikken want ze zijn echt groot....
Daarna gaan we ze wassen, ze gaan liggen in de rivier en je borsteld ze schoon, je moet hiervoor niet vies zijn aangelegd want meestal poept degene die naast je staat in het water en ja hoor, ik schepte een drol op van een halve meter en je staat dan ook met blote voeten in de poep.
Na het wassen gaat iedereen op een olifant zitten en de mahout loopt er naast.
We steken de rivier over, het is wel weer wennen want je zit los op de nek van de  fant, (niet zoals een tourist op een stoeltje) kan je nergens aan vast houden, dus het is best zwaar zo 'n 2uur je balans houden. ( Caro heeft daar geen moeite mee, zit op z'n kop, op z'n nek op z'n rug, dan gaat ze weer ff staan, ppfff ik snap niet hoe ze het doet, durft.)
We gaan aan de overkant van de rivier de jungle in en dat is een hele klim, heb ik in het vorige stuk van Caro's eerste reis al geschreven.
Het is echt eng, olifanten die klimmen, en dan bedoel ik echt klimmen, op een heeeel smal pad, met de afgrond naast je ( ik heb onwijze hoogte vrees) jij los op z'n nek, balancerend op de flanken die heen en weer schommelen, en als het pad iets breder is willen de fanten elkaar  inhalen want ze willen allemaal voorop lopen, dus smeek, nee Du May ( zo heet zij)
Kop kun kha (alsjeblieft) niet erlangs en dan doet ze dr oren om mn m'n benen heen om me gerust te stellen en weet ik weer dat het goed is en kijk  om me heen, je zit zo hoog en het is zo mooi en zo stil.
Je kijkt naar beneden en vergeet je hoogte vrees, je ziet de prachtigste bomen en bloemen wel een miljoen kleuren groen, alle soorten van heel ver beneden naar heel hoog boven je, watervalletjes kabbelend beneden je, de hard stromende rivier ver beneden in de verte, zelfs de grote gekleurde spinnen zijn mooi.

De mahout's vertrouwen Caro, zeggen steeds jij bent geen tourist, jij bent ook een mahout, jij  hoort hier.
Ze kan ze ook verstaan, vraag me niet hoe, ze spreekt maar een klein beetje Thais.

S'middags het zelfde ritueel, alleen dan komen de olifanten aan met touristen op hun rug op stoeltjes, die er daarna af gaan, en dan laten de mahout's zien hoe je een olifant bevelen geeft, normaal luisteren ze alleen naar de mahout, maar deze week mag Caro een show geven aan de touristen. Die vol bewondering kijken hoe ze dat met vol enthousiasme doet.
De olifanten luisteren ook naar haar en is wel grappig om te zien.
deze keer gaan de touristen de olifanten wassen en brengen wij ze via een andere route weer naar hun slaapplek boven op de berg.

Als je vanuit ons hutje kijkt, ( we zitten in een vallei) zie je rond om hele hoge bergen met jungle. 
S'avonds zijn we naar de overkant boven op de berg geweest,een half uur over een pad door de jungle omhoog met de auto, ( in de open achterbak) het was een barre hobbelige rit. 4mahout's gingen ook gezellig mee.
Daar woont een bergstam met heel veel kinderen.
Er was een boeddhisten feest.
Toen we aan kwamen werden we verwelkomt door een stuk of 20 kinderen, van 0 t/m 14 jaar.....ze waren heel schattig.....maar vies.....vies..... niet normaal. 
Alle kids wilde opgetild worden en in en uit de Achterbak van de auto gezet worden.
Een heel klein jongetje van anderhalf hield zn armpjes omhoog naar me, heel lief, 
Ik keek naar hem, hij had geen luier om( ze hebben daar niets, dus ook geen luiers) en je raad het al, zijn broek en beentjes zaten onder de opgedroogde poep, maar alle kindertjes waren vies, dus wat maakt het uit.....ik lachte en tilde hem op, hij pakte me om mn nek, zo lief en ik tilde hem in en uit de auto.
Op een gegeven moment had ik 4 kinderen om m'n nek, tijd om chips uit te delen want we hadden 2 grote tassen met zakjes chips meegenomen.
Toen de kids de chips aan het eten waren zijn we door het dorpje gelopen, we zagen hutjes, varkentjes en kippen ( voor hun eten) een vrouw die aan het koken was in haar huis, wat bestaat uit een hutje van bladeren met een matje in het midden ( waar de familie om de beurt op slaapt) en een vuurtje met een pot met eten, het hele hutje stond vol met rook en de moeder zat er uren op haar hurken in te roeren.
Toen ik naar binnen keek en haar gedag zei, kwam ze naar buiten met een bordje met een soort van grijze half verbrande uuhh dingetjes.
En natuurlijk lach je lief, bedank haar en steek je een stukje in je mond.
 het smaakte naar verbrand karton, was kei hard en ik kreeg het niet gekauwd en doorgeslikt, heb het stiekum uitgespuugd. Ja, sorrie! Het was zo lief bedoelt.
En alles wat je zag was vies....een water opvang tank om de wassen denk ik met een bruine drap erop en een miljoen insecten, wat een armoede, 
maar ook wat een prachtig uitzicht. En wat waren de mensen gastvrij en dankbaar en gelukkig.
Toen terug we op de binnenplaats van het dorp aankwamen hadden ze voor ons eten neergezet....wat schaaltjes met een soort vlees drapje ieder schaaltje een andere kleur, met ieder 1 lepeltje erin, de ene groen de andere bruin en de laatste een combinatie van die twee.
Ook een paar zakken met een soort van kroepoek en zonnebloem pitten.
Plastic flessen met eigen gestookte wiskey en bier uit grote flessen.
We keken ernaar, keken elkaar aan, en toen kregen we een big smile van de mamma die het had gekookt...tja, niemand nam iets....tot Mot ( mahout die hoog in de jungle woont en niets heeft) me aankeek en zei 
" ik weet niet of we dit moeten eten, ik durf het niet en ik weet niet of het heet is want daar kan ik niet tegen" en tja, toen zei ik heel stoer, ikke wel hoor en nam een royale hap, en het was lekker, echt onwijs lekker.
Dus toen gingen de mahout's lachen en iedereen nam een hap.
Gerrit pakte een stukje kroepoek en deed daar het drapje op en stopte het in z'n mond.
Die gasten gek kijken, ja zegt ie, dat is nieuw in Holland, ThaiDonald, je had het moeten zien, die gasten ook kroepoek met drapje en iedere keer onwijs lachen, daarna de mannen van het dorp ook.
En we hadden nog geluk met het eten, want naast ons op de grond zaten 2 vrouwen in een potje te roeren die op een vuurtje stond, een lekker prutteltje met glibberige varkens vellen, brrr!
Het feest bestond uit kinderen die om een versierde paal in het midden van de binnenplaats muziek maakte en danste.
Het orkest bestond uit 2 pannedeksels en een zelf gemaakte trommel en het dansje waren 2 pasjes vooruit 2 achteruit en 1 been optillen, haha!
Dit ging uren door, steeds hetzelfde ritme, beng beng klats en steeds hetzelfde dansje.
Eerst de jongste kinderen en dan steeds ouder.
Maar het gekste van alles was, alle kinderen staken non stop vuurwerk af.
Meisjes van 10 met een baby op hun rug bukkend om het vuurwerk aan te steken, waarbij de baby met het hoofdje boven het vuurwerk hing.
Jongentjes van 2 met een aansteker, een grote tas vuurwerk en een plastic fles, waar ze het aangestoken vuurwerk instopte en dan naar elkaar richten terwijl het knalde....echt doodeng.

Bij de Homestay waren we 2 dagen alleen, maar de laatste dag kwamen er nog 3 Nederlanders slapen, dat was wel gezellig, lieve mensen, dochter, vader en oom.

Op een middag, we zaten al een half uur te wachten bij de rivier, komt er een man aan rennen, vroeg aan Buacom ( moeder van de Homestay) kan ik ff de rivier over met de olifant, nee, zei Buacom dan staat ie aan de overkant maar hij moet ook nog terug en ik kan en durf dat niet, ga maar met de kabelbaan ( een kooi waarmee je jezelf over de rivier kan trekken) maar toen zei die man, zij haalt hem wel terug en wees naar Caro.
Caro schrok een beetje want ja, dat was die olifant die nogal kwaad kan worden, maar de man sprong op de olifant en weg was ie.
Caro heeft hem met bevelen terug gehaald en toen hij weer op z'n plek stond en heen en weer wilde lopen pakte  Caro een stok en riep bevelen. 
Hij luisterde wel maar wilde haar ook uit proberen en ging naar haar slaan met z'n slurf, en met z'n grote voorpoot trappen in het zand.
Ppff dat is toch wel indrukwekkend als je je dochter zo ziet staan met zo'n grote boze olifant.

De laatste avond in de Homestay wilde Caro nog Afschijt nemen van Mot, Beer en de andere mahout's.
Ik zei, oh leuk dan willen we wel mee, want bij de Homestay gingen ze karaoke doen met bewoners van het dorpje en aangezien ik niet kan zingen en niet Thais kan lezen vond ik dat niet zo'n goed plan.
Om een uur of 8 zei Caro, schiet op we moeten gaan, want het is nog een eind lopen....
Had ik natuurlijk kunnen weten want de mahout's wonen hoog in de jungle.
Duss gingen we op pad, ingesprayd met muggenolie en ieder een zaklantaarn.
Het pad van het dorp ging nog wel, maar toen de jungle in, de berg op.......en donker, je zag geen hand voor ogen, kon alleen het kleine lichtje van je zaklantaarn voor je volgen over een zand paadje vol hobbels, stenen en kuilen.
Halverwege waren Gerrit en ik kapot, tja, het is luguber, warm, donker en we waren buiten adem.....Caro kwaad, schiet eens op jullie moeten niet zo zeiken, jullie zijn niks gewend!
Zo nu en dan doemde er in het pikke donker een olifant op, we hoopte niet op slangen en na ruim een half uur omhoog lopen kwamen we aan bij het mahout dorpje.
Je moet daar echt kattenogen hebben want je ziet niets. 
Er stonden een stuk of 6 hutjes en in het midden een open plek met 2 tafels.
Beer had het gezellig gemaakt met kaarsjes op tafel en we werden verwelkomt met eigen gestookte Thaise wiskey, een bordje eten en gitaarmuziek.
Toen ik wilde gaan zitten aan de tafel zat m'n hele hoofd vol spinnenwebben.
De spinnen zijn daar groter als je hand, dus zei ik, eehhh doe die zaklantaarns maar uit, ik wil het niet zien, en ging stoer zitten.
Beer vertelde dat Caro beslist geen tourist is in Thailand en heeft haar werk aangeboden en wist iemand die voor haar een visum kon regelen.
Ze begrijpt niet dat dit moeilijk is tot groot verdriet van Caro.
Het was een gezellige avond, hebben zitten kletsen in het Thinglisch ( de thaien die engels spreken zeggen 3 woorden in het Thais en 3 woorden in het engels waarvan ze een paar letters inslikken, dat noemen we thinglisch) maar het is wel leuk want we leren hun engels en zij leren ons Thais.
Op de terug weg hebben we erg gelachen en een nog gezellig drankje gedronken bij de Homestay met de andere Nederlanders.

Tja, en toen gingen we de volgende dag op doorreis, Caro erg verdrietig om het afscheid van haar droomplek.....huilen.....ze wil hier echt blijven wonen! 
De mahouts verdrietig en Buacom ook huilen.

Pai was ons volgende adres, Caro ging ook mee, 3 uur rijden vanaf de Homestay, in het hoge noorden van Thailand naar Burma toe, een lange weg omhoog met 700 bochten.
We hadden daar 2 huisjes met een terras op het dak, erg leuk.
Pai is een plaatsje met allen maar backpackers en hippys en rasta's.
Iedereen ziet er Byzonder  uit, het kan niet gek genoeg.
Het leven is hier erg realaxed, niemand maakt zich druk, hangt maar een beetje en het is daar erg goedkoop.
Dineren met drankjes 6 euro voor 3 pers.
We spraken bij eer barretje een hippy Tai, hij had het telkens over ting tong...als we vroegen wat is dat dan, lag  ie helemaal in een deuk.. Het is een lekker drankje, kom morgen maar terug en natuurlijk waren we nieuwschierig naar de tingtong....
Nou dat hebben we Geweten, de volgende avond....wij aan de tingtong...mmmm het was lekker, na 2 glazen waren we dus tingtong....om ons heen waren er allerlei mensen  raar en zweverig aan het dansen/wiebelen. Er zat een vrouw in kleermakerszit heel verliefd naar haar dansende vingers te kijken, een man zat met z'n hoofd te zwaaien. En we hebben erg gelachen om onze hel blauwe tong!

Na 3 dagen Pai reden we naar ChiangMai, waar we Afscheid namen van Caro.
Caro gaat werken net buiten ChiangMai. 
Het verzorgen van kinderen van mishandelde tienermoeders uit de bergen.
Helaas was Caro erg ziek toen we Afscheid namen, dat was wel moeilijk want ze zou 2 nachten alleen doorbrengen in ChiangMai.
Gelukkig gaat het nu ik dit schrijf weer beter met haar, ze zit ze in het vrijwilligers huis met nog 15 andere vrijwilligers.
Alleen heeft ze zoveel heimwee naar de Homestay de olifanten en de mahout's.......

Wij  liggen nu op strand, het is erg warm, maar ik zal niet klagen, haha!
We zijn naar Phuket gevlogen, hebben daar 2 nachten geslapen, daarna Ko Yao Yai. Een prachtig rustig eiland, alle bewoners begroeten en zwaaien naar ons als we met de scooter rond het eiland touren.
Dan rest ons nog 5dagen Krabi en 1 dag Bangkok en dan weer naar huis....
Enne Caro....die is weer terug naar de olifanten.....