Verhaal van mijn moeder

Hier een lang verhaal van Marja (de moeder van Caro)

En toen viel de stroom uit, het is avond, zitten halverwege een berg, midden in de jungle, bij Caro's host gezin.
Je wil niet weten hoe donker het dan hier is.........

Donderdag zijn we gaan vliegen naar Thailand, met als eerste doel Caro verrassen op haar 21e verjaardag.
Ze wist van niets dacht dat we 5 dagen later zouden komen en elkaar dan in zuid Thailand ontmoeten
maar ze had al een paar keer gevraagd of we alsjeblieft eerder konden komen want ze wilde zooo graag aan ons laten zien hoe haar
leven eruit zag de afgelopen maand, nou dat hebben we dus geweten.

Vrijdags kwamen we om 7 uur in Chaing Mai aan en we wisten dat Caro op dat moment ook naar Ciang Mai was gelokt ( ja er zaten heel veel mensen in het complot)
Je begrijpt wel dat we niet konden wachten tot morgen, omdat we al zo dicht bij haar zaten.
Dus hebben we eerst 2 uur op de markt rondgelopen of we haar misschien zagen.
Om 10 uur Caar met een smoes gebeld, zij vertelde vol trots dat ze op dat moment in Chiang Mai zat, en ik moest m'n tong afbijten om niet te zeggen
jaaa wij zijn er ook, ( we zaten achteraf 2 straten bij haar vandaan)
Na 2 telefoontjes met een mede volunteer kwamen we er achter waar Caro was om 12 uur ( haar verjaardag)
We zouden ze ontmoeten op het plei bij de nacht markt in Cinag mai.

We kwamen aanlopen, zagen de meiden rond Caro heen staan, zodat ze ons niet kon zien.
Een jongen stond ons op te wachten en we liepen richting Caro.
Toen zag ze ons ging gillen en heel hard huilen, ze kon het niet geloven.......zoo leuk!

Het was 10 voor 12, we gingen grote lampionnen ( van anderhalve meter hoor) aansteken.
Om 12 uur lieten we de balonnen op moesten allemaal een wens doen en toen ze de lucht ingingen zongen we happy birthday.
Toen nog een darnkje bij een bar ( was een omgebouwde volkswagen bus waar het dak omhoog stond vol met drank, echt gaaf)
Moe maal voldaan gingen we ieder terug naar ons hotel voor die nacht.

De volgende morgen kwam Caro ons ophalen met haar Host Dad.
Op naar het bergdorp met de olifanten. We zijn daar deze dagen met z'n drieen.
Wauw we keken ons ogen uit, zoooo mooi.
De familie waar Caar logeert bestaat uit vader moeder en een paar jongens.
Er zijn 6 hutjes, en is erg back to basic, halverwege een berg, uitkijkend op een dal, met het mooiste uitzicht van de wereld.

Na gegeten te hebben, heerlijke padtai, mmm, kregen we een blauw pak aan een hoed op en vertokken we richting olifanten.
Hoe het daar is, is niet te beschrijven, midden in de jungle, je wil niet weten hoe groot de spinnen daar zijn, en hoeveel we er hebben gezien.
En 10000 andere kruipende vliegende stekende beesten, en een slang die een vis opat.
Ik liep op een gegeven moment bij een waterval vandaan, op heel smal pad, afgrond ernaast, zegt Gerrit opeens.....kijk eens voorzichtig naar links...
bungelde er een enorme spin, ter grootte van een hand, 40 cm naast mijn hoofd.......we hebben er aandachtig naar gekeken, Caro ging met een stok er tegen aan.
En de jongen die bij ons was wilde de spin pakken, wij gillen.

De olifanten gaan we 2x per dag brengen en halen boven op de berg, ze steken eerst hun slurf uit, daar stap je op, en klim dan op hun rug, en schuift helemaal naar de nek,
met je benen achter de oren, touristen zitten altijd op zo'n stoeltje op hun rug,
maar wij zitten iets minder comfortabel, en een spierpijn dat je er van krijgt, ppff, je moet jezelf steeds anderhalf uur recht proberen te houden op de olifant,
kan je ook nergens aan vast houden, en ze zijn groot............Caro is ongeloofelijk, springt er zo op, gaat onder het rijden zitten, liggen, staan en gilt telkens bevelen naar de fant.
De olifanten komen ook direct naar haar toe als ze hen roept, zo leuk.

Vanmorgen zijn we de olifanten gaan halen boven op de berg, met de auto.
Op hun rug naar beneden, en daar hebben we ze gewassen, je zit op de olifant en stuurt hem de rivier in, dan kan je er of naast of op staan,
de olifant gaat liggen in het water, en wij schrobben ze met bezems schoon.
Daarna de rivier oversteken op de rug van de olifant, maar die rivier stroomt echt onwijs hard, dus als je er af zou vallen, weet ik niet of je er nog uit komt.
Mijn Olifant ging dus zitten in de rivier, die jongen schreeuwen en ik balanceren tussen z'n nek en rug, gelukkig ging ie snel weer staan..pppfff.
En toen schork ik me wild, ik keek omhoog, naar Caro voor me op dr fant........moesten we steil de berg op, door het oerwoud, de poten van de olifanten zakte wel een meter de modder in,
en je hoorde steeds het zuigen van de poten.
Ik wist niet dat olifanten zooo steil konden klimmen, het was ook nog eens een heel smal krongkelig soort pad, met rechts van je bomen met reuze spinnen, takken die tegen je aansloegen,
links van je de afgrond, en als er bij die afgrond een boom stond die de fant wel lekker vond, ging ie rekken, kop naar beneden, ( ja, wij zaten op de kop) en rukte de takken van de boom.
Dus hing je half liggend op de kop, boven de afgrond, tussen de takken spinnen en struiken.

Ok dit bovenstaande stukje had ik tussen de middag geschreven. ik dacht het kon niet erger.
Ja duzz, we hebben wel eens een film gezien, waar olifanten door de onbegaanbare jungle de berg opgingen, zooo stijl dat je het onmogenlijk kon lopen........
dachten we...............ik heb nog nooit zo iets engs maar ook gaafs meegemaakt, maar de film werd echt vanmiddag, met ons op de olifanten.
Ik ben blij dat ik dit niet van te voren wist, wat Caro 3 weken heeft gedaan, sommige stukken waren zo stijl en zo hoog, afgrond naast je, de olifant kon net nog een stap zetten zoo smal
en zo hoog, stuiken planten bomen slaan in je gezicht, soms denk je dat je vast komt te zitten
En toen we eindelijk bij top waren, moesten we afstappen, afscheid nemen van de olifanten ( Caro had het erg moeilijk, probeerde niet te huilen....) en toen gingen die jongens de planten weghakken voor ons en moesten we zelf naar beneden lopen.
Wij dachten dit is onmogelijk, maar we hebben het gered, lek gestoken door de incecten, kapot, bezweet. But we made it.
Toen we heelhuids beneden waren heb ik mijn handen in de lucht gestoken en gegild, Yes,Yes......de jongens moesten erg lachen.

Gelukkig hebben we nooit precies geweten wat Caro hier de afgelopen maand allemaal heeft gedaan, ze is zoo stoer, ging reuze spinnen aanraken, torren, sprinkhanen, soort kakkerlakken en weet ik al niet wat
ter grootte van je handpalm pakken. maar het is hier vooral hier afzien, hard werken en heel back too basic.........super gaaf!

Je word ook de hele dag bezig gehouden, eten maken voor de olifanten, rijst, mais en bananen plukken ( hebben wij niet gedaan, maar caro wel)
Kortom het is hier erg hard werken, zeer vermoeiend, heet, maar ook zooooo mooi, lieve mensen, en het dorpje ik kan niet vertellen hoe rustgevend het hier is.
Geweldig, we zijn erg vies, lopen op blote voeten door de jungle ( schoenen of slippers werkt niet op de olifant) staan in de dikke hopen poep met blote voeten, echt alles is vies
zelfs als ze eten klaarmaken zie je het zwart van de handen aan het eten haha

Gister avond, we kwamen heel vies en moe terug, wilde eerst douchen, maar je weet het nooit hier, soms moet je opeens op komen draven om iets te doen.
We gingen Caro's verjaardag voor de 2e keer vieren met het host gezin.
Eerst lekker gegeten, lampionnen met vuurwerk eraan opgelaten, gezongen, eigen gestookt wiskey gedronken met z'n alle in een kringetje.
We wilden net aanstalten maken om heerlijk te gaan douchen................en toen viel alle stroom uit.........je wilt niet weten hoe donker het dan hier is.............en hoe vuil we waren en kapot
op de tast in bed vielen.

Morgen naar Koh Samui.

Khwaam soek
Marja